Parijs, de haat liefde relatie

Ik hou van je - Ik hou niet van je - Ik hou van je - Ik hou niet van je

Uit het leven van Paul (45) – vader van Jantien (13) en Paulien (11) – gescheiden sinds januari 2017

“De kinderen wilden in de herfstvakantie naar Parijs. Ja Parijs. Niet Disneyland of zo, maar Parijs. Hadden we de opvoeding dan toch goed opgepakt? Ze wilden de stad verkennen, shoppen, de Eifeltoren beklimmen en de Mona Lisa zien. Leuke vooruitzichten. Met deze gedachte ging ik ook op zoek naar een leuke airbnb en de perfecte combinatie met de Thalys tickets. De herfstvakantie was een ideaal moment want dan waren de kinderen bij mij, dus met wat schuiven in mijn eigen agenda moest dat lukken. Extra info op internet zoeken en, lekker ouderwets, een stadsgids gekocht.

Paris Here we come.

Daar stonden we dan op het station die maandagochtend. 2 blije kinderen – ik noemde jullie gekscherend nog mijn blije ei’tjes. Ik daarentegen stond er met een knoop in mijn maag, waarom wist ik toen niet. Ik kon helaas geen deelgenoot worden van jullie vreugde en blijdschap en wilde jullie pret niet bederven. ‘Niet bij stilstaan’, sprak ik mezelf streng toe, ‘komt wel een keer als we er zijn’. Maar hoe sneller de Thalys ging, hoe enthousiaster jullie werden en hoe bedrukter ik werd. Jullie keken naar me met die pretoogjes en vroegen ‘Papa wat is er, ben je niet blij dat je met ons op stap bent?’ Ook al sprak ik het niet uit, jullie voelen zoveel aan. Tuurlijk was ik blij met jullie op stap te gaan, maar wat knaagde er dan?

Aangekomen in het prachtige appartementje in het 9^de arrondissement… Even boodschappen doen en dan … onder een stralend herfstzonnetje klaar om de stad in te fietsen. Dat zouden we doen: die witte fiets op en de haren laten wapperen, somberheid door de wind meegenomen. Bij het zien van de Seine was het alsof ik een schop in mijn maag kreeg. De tweede mokerslag kwam hard aan bij de Eifeltoren. Tranen kwamen naar boven ….VERDOMME, niet nu!!!

Toen viel het kwartje: dit was de stad waar ik met hun moeder ooit heenging. Onze eerste romantische trip. Dartelend door de straatjes, zoenend bovenop de Eifeltoren, samen een roos gooiend in de Seine….

VERDOMME al die beelden kwamen in me naar boven en deden pijn. Nog steeds pijn. Boos ben ik op jou, boos dat je me verlaten hebt. Hoe kan je me dit aandoen?! Zie je, nog steeds – een jaar later – moet je alle plezier verpesten. Dit is mijn eerste uitje met de kinderen zonder jou en nog ben je “erbij”. Je kon het niet laten hè?!.

‘Papa wat is er?’, vragen de meisjes in koor. Met beide voeten maakte ik weer een harde smak terug op aarde. Geland. ‘Niets schatten, ik was aan het mijmeren. Weet je dat dit de stad is waar jullie mama en ik voor het eerst samen heengingen. Tijdens die trip spraken we beiden onze kinderwens uit. Dus toen beslisten we over jullie. Dankzij die trip naar Parijs zijn jullie er. Uit de liefde die we toen voor elkaar voelden zijn jullie ontstaan.’

Hopelijk kon ik hen geruststellen. Door dit uit te spreken werd ik een stuk rustiger en kon ik ze het stuk liefde van twee ouders meegeven. En mijn boosheid, daar moet ik dus mee aan de slag. Want als ik dat niet doe, blijft het etteren en kan de bom door een akkefietje ontploffen. En dat wil ik mijn kinderen niet aandoen. Op dat moment startte het genieten van de trip met mijn dochters. Wederom een trip in Parijs vol liefde – vader dochter liefde, deze keer.

Deze uitstap naar Parijs heeft mij goed gedaan en tot actie aangezet. Ik ga aan de slag om mijn emoties te begrijpen en te neutraliseren, zodat ik een nog betere vader kan. En het ouderschap via dialoog kan blijven voeren met de moeder van mijn kinderen. Zo hoeven onze dochters nooit te kiezen.

Dit oppakken kan gezamenlijk met de andere ouder, of alleen vanuit je eigen verander-kracht. Want als jij beweegt, beweegt na verloop van tijd de wereld met je mee.

Wat een wijze beslissing van deze vader. Om het nieuwe ouderschap op te pakken door te beginnen bij zichzelf. Dit oppakken kan gezamenlijk met de andere ouder, of alleen vanuit je eigen verander-kracht. Want als jij beweegt, beweegt na verloop van tijd de wereld met je mee. Bij deze aanpak staan emoties verwerken, jullie relatie afsluiten (rouw), (opnieuw) leren communiceren en compromissen sluiten centraal.

Hoe? Stel gerust je vragen via contact!